LA USCILIA RE SAN VITO
Crài èglia Sant' Vìto,oi ! che prescèzza hrànn',
se sènt' pe nduvùnga mìtt' pèr',
pe fòr', pe paìs', e a tùtt' bbànn',
èglia n' affacennàr' re còs' aladdavèr' .
Se sènt' ndremendà chiù allehramènt,
lu fièrr' re lu cusutòr' c'ancòra skàma
se sebbrehan' gli uàgliù còr' cuntiènt'
a riggittà gli ùtem' capàn' .
La màstra pùr' lu stèss' s'ammuìn',
a crescie angunàuta cosarèdda,
agguàrda la patròna re gli cammesìn'
mbipilàt' cu pùpp' a zacarèdd'!
Pe fòr' èglia tùtt' lu mùnn' mbuscìgli,
rònzol' a skàma lu quatralièdd',
s' amamma s'arrenzela cu lu figli
ca se vòl' abbìjà nnànt' cu gli cumpagnièdd'.
Hàv' agguardàt' Sante Vit' cùm' na Pasqua hrànn'
a nun mber' l'òra re ngignàrs' lu vistitièdd'
s' encatènen' a mmàn' ammàn', a risìgni fànn'
chi s'addacattà la skòll' a chi lu cuappièdd'!
S'arrivèglia peffitt' la mamma hrànn'
nginirintàt' pe na vernàta ndièr',
vòl' sci a paìs' n'auta ra huànn'
chi sa sè l'hànn' ca vèn' jè ancòra mbièr'.
La uagnarda fàci ngruccul' a scrùccula,
e appùr' ca l'òm' sùi si èglia abbiàt',
s'appòscia lu fùst' fàtt' a rùccula
ca lu tèn' ancòra nuòv' re l'ànn' passàt'.
Màn màn' re figliòl' se fànn' avvìs'
s' attòppen' a s'abbìen' a scèrt' a scèrt',
chi na còsa a chi n'àuta ngàp' s'ammìs',
a se ne vènen' cantànn' all'aria pèrt'.
C'ammuìna scìcch' èglia pe la via mbòr',
si sènt' lu scatuòzz' re quèdd' rrìs',
ca liscetem' ènzen' ra lu còr',
ca nun pòrta mànch' nu uarrìs'!
Pòch' chiù nnànd' sòna nu rihanètt',
mièzza na ciòrcia re uagnùn',
mbònten' !...accummènzen' n' ariètta
e agguàrden' la fèmmena chiù cangùn'.
Scimmiànn' rerènn' arrìven' a paìs',
mièzza na fòlla re cristiànitàt'
tùtt' nghirlàt' ....bèll' tìs tìs ,
"Salùt' compà" è mo sò arruàt'.
La chiazza totta mpòpp' l'hàn' mìs',
lùc' a magnìfech' apparàt',
gli castagnàr' vùcchien' cùm' mbìs'
re rutèdd' hàn' fàtt' n' affilàt'.
S' abbìa la nàv' cu gli lambarièdd'
a sòp' angùna tràppeta uastàt',
arrànzen' atterrùt' fàcce nuvèdd'
chi sà ra quànta tièmp' nu zò scuppàt'.
Spàren' gli "Fìsci tàch'" òhi che bellèzz'
te vìr' fà gli zùmp' a la tarantèlla,
te fàn' auzà la lòta, senza stracquèzza
attuòrn' ngè ca zenna la uagnardèlla!
Se scòrden' tùtt' ru brùtt' a ru buòn',
nusciùna chiù re lòr' j'è prisciàt',
ìnt' a quìdd' chianarièdd' re Scammezzòn'
re bbàll' se fàn' n'abbinghiàt'!
Passen' la nuttàta mèzza mbièr',
aggìren' lu paìs' sàn sàn',
a te vìr' cèrt' mùsci , chi pàss' a mmièr',
c'abbòt' pe na mòrra arrìven' a re mmàn'!
Te vìr' mbirdichì lu vrazzalètt'
e fùsci la miglièra cu lu còr' skantùs',
" Sant' Vìt' mìj" ..sa fèsta tòja fàlla ènz' nètt'
te raccumànt l'òm' mìj , ca je na zè mbirnùs'.
Intànt' si currèscin' chiàn chiàn'
a quìss' èglia " Sànt' Vìt' r'Avigliàn`.
4 Luglio 1934
|